Directeur Broekhuysen...

Dr. J. Broekhuysen kwam als conrector van het Marnix van Sint Aldegonde Lyceum naar IJmuiden, om de nieuwe dependance te leiden. Toen de school zelfstandigheid verkreeg, werd hij als directeur benoemd. Aanvankelijk gaf hij nog een aantal lesuren Duits, maar dat was steeds moeilijker te combineren met het werk van zijn directeursfunctie. Er volgde een periode waarin hij meer bekend was van het strafwerk Duits! Wie uit een klas gestuurd werd, moest zich melden bij de directeur en kreeg doorgaans een portie strafwerk. Hij had die voorkeur voor Duits... Eind 1963 werd Broekhuysen getroffen door een hartinfarct. Hij herstelde en kwam weer op zijn plek terug. Hij belandde in de fusiebesprekingen, voorafgaand aan de invoering van de Mammoetwet. Het was een hectische tijd en qua gezondheid ging het hem niet zó rooskleurig. Het deed hem besluiten vervroegd terug te treden. In 1970 nam hij afscheid. Drs. J.H. Bierling (al onderdirecteur vanaf de start) volgde hem op. Een biografie en enkele documenten m.b.t. het afscheid van Dr. Broekhuysen zijn na te vinden op een aparte bladzijde. Daarvoor hier klikken.

Directie- en lerarenkamer...

Onderdirecteur Bierling in de directiekamer. Veel correspondentie, roosteren, vele uren lesgeven en dat alles met een glimlach!

Eerste helft 60-er jaren. Rookvrije werkplek? Veel koffie, tabak en asbest én onder de rook van de Hoogovens!

(uit het fotoalbum van respectievelijk meneer Bierling en meneer Algra)

Geschiedenis over geschiedenis...

Leraar (kunst)geschiedenis & staatsinrichting A. Roosendaal kwam in 1961 de PB-gelederen versterken. Zijn terugblik op elf schooljaren... historie op zich! "De eerste jaren waren oriëntatiejaren. Al gauw echter, kregen de lessen vaste vorm, waarbij de zelfwerkzaamheid van leerlingen een belangrijke rol speelde. Zo maakten eerste klassers -naast plakboeken over kunstgeschiedenis- eens een opstel over de dodenzorg in Egypte. De creativiteit was verscheiden, van een prachtige sarcofaag met daarin het opstel, tot een blad papier met drie regels en de verwijzing 'zie verder de PEP' (een populair jongerenblad, waarin net een artikel over het onderwerp was verschenen). Tweede klassers mochten een spreekbeurt houden over een persoon of gebeurtenis uit het lesboek. Wie het eerst kwam, maalde het eerst en dus werd de spoeling voor de afwachters dun. Derde klassers moesten voor staatsinrichting een plakboek maken. De inhoud varieerde van een halfvol schriftje tot twee volle plakboeken! Vijfde klassers van de A-richting deden mondeling eindexamen geschiedenis. Naast vastgestelde leerstof werden twee klassikaal bepaalde onderwerpen geëxamineerd. Leerlingen droegen onderwerpen aan, waarover gestemd werd. Wie wilde mocht proefexamen doen. Het voordeel daarvan was, dat ik wist hoe de leerling zich gedroeg bij een examen. In een agenda vond ik daarover nog notities als 'luistert slecht naar de vragen, praat vlot, moet veel nadenken, exact vragen, veel leemtes'.  Jammergenoeg werd met de invoering van de Mammoetwet het aantal uren (kunst)geschiedenis/staatsinrichting fiks ingekort. Voor de laagste drie klassen van tien naar zes uur. Daardoor was er voor die klassen te weinig tijd voor zulke opdrachten. In de hogere klassen kregen we wel meer uren. Zo kon in de vijfde veel tijd beschikbaar worden gesteld om een eigen gekozen onderwerp voor te bereiden en daarover een scriptie te maken. Dat werd dan (met een werkstuk over een kunstenaar) mondeling geëxamineerd. Ik herinner me nog een leerlinge die Beethoven had gekozen. Het examen werd een puinhoop! Op mijn vraag hoe dat kon, kwam als antwoord dat haar vriend zo van Beethoven hield en dat hij haar vóór het mondeling e.e.a. zou vertellen over hem. De verkering raakte echter uit voor het examen!"

***

Geschiedenis en Nederlands...

Dat waren de vakken waarin J.H. Bierling lesgaf. Daarnaast functioneerde hij als onderdirecteur en na het vertrek van Broekhuysen werd hij diens opvolger. Meneer Bierling heeft trouwens ook aan veel andere -schoolgerelateerde- activiteiten meegedaan. Van deelname aan de fietsrally, de zeilkampen (daar dan soep koken voor de meute) en het toneelspelen zijn -elders op de site- foto's als bewijs te vinden. Maar hij was indertijd ook zo sportief om zich (weer) in te leven als leerling!
Zo te zien heeft hij bij meneer Kik gezeten. En zou hij eruit gestuurd zijn, omdat hij rookte in de klas?
Een week schorsing van school en een fiks portie strafwerk Duits!  

Meneer Bierling bleef nog een paar jaar rector van het Ichthus. Maar in 1975 vertrok hij toch naar elders.
Natuurlijk werd er uitgebreid afscheid van hem genomen en verschenen er nogal wat oude bekenden.
Hoewel 'zijn feestje' buiten het kader van onze periode valt, zijn er toch een paar plaatjes afgebeeld, omdat er échte PB-ers opstaan! 

Speech van collega H.J. de Boer.	Broekhuysen, graag geziene gast.

(foto's van betrokkene)

Leskrijgen van...
Piet Kamstra kreeg er geen genoeg van gezien zijn 9 jaren op de PB.
(de foto's zijn van hem)

met Van Maanen in 1961	met Laan in 1965

Frans of Duits...

Circa 1967 "voor de klas" (foto's van Anky Beek)

Mais oui, Verspuy, elle fumait...	En ja, Van Voorst Vader had er lol in...

Alg(eb)ra voor Ton Meerdink!

En Algra deed nog meer dan algebra geven... ...straffen en ouders inlichten, zoals het een goed conrector betaamde!

Klas 5A 1971-1972 Rechts: leraar J.W. Laan die 'te laat' briefjes schrijft, omdat tweemaal binnen twee weken iets te gortig is! Onder: aandacht (of niet) voor een nieuwe leraar. 5A krijgt les in het scheikundelokaal, dus was ruimte echt een probleem. Oud-leerling, nu leraar Henk Binnendijk wist uiteraard niet beter! (foto's van Elly Michielsen)

En dan nog...

Toen een groot, groter, grootst deel van de leraren autobezitter was geworden, gebeurde er ook weleens iets minder plezierigs met de auto e/o de leraren. Om kleine voorvallen (zie bijvoorbeeld bij anekdotes) kon door een ieder nog wel gelachen worden, maar bij serieuze verwondingen was het toch wel flink schrikken. Naar is gemeld, zijn er leraren geweest die het er in, of na hun PB-periode maar ternauwernood levend vanaf hebben gebracht. Zo kreeg Siebe Schouw in juni 1969 een ernstig auto-ongeluk toen hij van zijn huis in Santpoort op weg was naar zijn (andere) school in Zaandam. Hij raakte -met inwendig letsel- bekneld achter zijn stuur en moest uit het wrak worden 'gebroken'. Ook Eit Algra heeft in een benarde situatie verkeerd. Niet met de auto, maar met een zeilschip! Of beter, juist zonder dat schip. De negen meter lange zeilsloep "Spera-B", met drie zeilers aan boord, kwam (in juli 1989) onverwacht in zwaar weer terecht en verging. De bemanningsleden hebben circa tien uur in zee gedobberd, alvorens -op twintig mijl ten noordwesten van Den Helder- te worden gered.

Zoals uit onderstaande blijkt, heeft Algra als geen ander beseft, hoe belangrijk/nuttig kurk is...